Aysegul Kamali

Bu akşam İkea’ya gittik. Evimizin (gelecekteki) ikea odası için araştırma yapıyoruz. Ayşegül sallanan sandalyelerde sallandı, çocuk bölümünde sallanan ata bindi, çadıra girdi, kaydıraktan kaydı (kaydıraktan kaymaktan hiç bıkmıyor), oyuncaklarla oynadı...Şimdilik hiç de çekingen bir çocuk değil, insanları ittire kaktıra (biraz kalabalıktı ortalık) her istediği yere girip çıktı. Minderlerin üzerinde zıplayan 4-5 yaşlarındaki bir abi ile çok eğlendi, sonrasında da o abiyi arayarak (!) çıkışa kadar geldik. “Abi nerde? Ben abiyle oyun oynamak istiyorum.” “Abi nereye gitmiş?” Çıkışta babasını beklerken, genç bir kız Ayşegül’e kalem verdiğinde “teşekkür etmedin” dedim, ablaya bakıp “teşekkür” dedi. Kız pek sevindi. Bazan bir çocuğun gülümsemesi, el sallaması veya bir jesti insanı nasıl da mutlu edebiliyor, ne güzel!