Aysegul Kamali

İlle de babam

Evet artık olayı iyice abarttı. Ben akşam eve girerken daha “Baba?” diye soruyor. “Baba daha işte, biraz sonra gelecek” diyorum. Ve ne yapıyorum? Tuttuğum gibi onu gıdıklamaya başlıyorum.
“Anne de çabuk!”,
-Hi hi hi hi.ha...Baba!
“Çabuk anne de!” Gıdıklıyorum...
-Hi hi hi hi.ha...Baba!
“Anne de dedim sana!”
-Hi hi hi hi.ha...de,di..(şımarıyor)
“Anne deeee!”
-Ba ba!
Yok demiycek. Güvenlik görevlisi bile “Ben böyle çocuk görmedim, bu hep baba diye ağlıyor abla ya” diyormuş Havva Hn.a.
Akşam babası gelmeden bir ara geliyor yine aklına, bu defa ağlamaya başlıyor. “Ba-baa!, ba-baa! Del, del, del!” Ağlarken bir eliyle de kedi çağırır gibi yapıyor. (Onun herkesi çağırma tarzı bu) İnsanın içi eziliyor vallaha. Sanki biz eziyet ediyoruz. Nasıl oyalamalı bilmem? Yeni oyunlar bulmam lazım. Bu arada, artık iki kelimeli cümleler kuruyor.
“Baba deldi.”
“Kaka baptım.”
“Bebek düştü.”....
Kelime hazinesi de genişledi. Pamu(pamuk), armu(armut), mısır, muz, kii(kivi), dök,...Aslında ne duyarsa taklit ediyor... Özlem – Özle, Hakan – Aka, Füsun- Füsu...
Şimdilerde sevdiği yiyecekler: Etli yemekler-çorbalar, köfte, armut ve mısır. Mısırı ısıra ısıra yemeye bayılıyor...

posted by AySeGuL @ 9:33 ÖÖ