Aysegul Kamali

Bu haftasonu Bodrum’da Mustafa’ların oteline gittik, üniversite arkadaşlarımla buluşmaya. Herkesi iyi gördüm, geçmişe yolculuk gibiydi biraz. Ayşegül tam not aldı bizden. Arabada oldukça usluydu. Biraz uyudu. Otele varınca, öğle yemeği için merkezde biraz yürüdük. Arkadaşlar çocuklarının pusetini sürerken akılma geldi. Ayşegül’ün puseti nerede? Evde kalmış, unutmuşuz. Hani arkadaşlarda görmesem, unuttuğumuzu bile hatırlayamayacağım...Yemekten sonra kaleye yürüdük, müzeye girdik. Tüm kalenin içini gık demeden yürüdü, indi çıktı küçük sevimli. Tek derdi su oldu. Yine yürüyerek otele döndüğümüzde ayaklarım kopmuştu. Gezimiz yaklaşık 3 saat kadar sürdü. Ben tam asansöre yönelmiştim ki, merdivenlere doğru çekiştirildiğimi fark ettim. Yürüyecekmişiz, çaresiz merdivenlere doğru döndüm, neyse ki odamız 2.kattaydı. İki saat kadar uyuyup yemeğe indik. Akşam yakındaki çocuk parkında da oynadık biraz. Pazar sabahı sahilde oturduk, güneş harikaydı. Küçükler denize ayaklarını bile soktular, bizimki henüz olayı kavrayamadığı için öyle bir talebi olmadı. Sonra Zeki Müren’in evini gezip döndük. Ayşegül’cüğüm sen böyle olursan heryere gidebiliriz beraber. Küçük sevimli gezegenim benim. (Armut dibine düşer diye boşuna dememişler galiba, ne dersin Ercüment?)