Aysegul Kamali

Dün Ayşegül ile teyzesi arasındna geçen bir diyalog:
Ayşegül: Nereye gidelim?
Havva Hn.: (Şaşırmış, çocuk ciddi, cevap bekliyor.) Şükran Teyze’yi görmeye gidelim mi?
Ayşegül: Gidelim.
Havva Hn.: Ama geç olmuş kızım, yarın gidelim ona.
Ayşegül: O zaman parka gidelim.
Havva Hn.: (Bak sen anlıyor ve akıl yürütüyor...) İyi gidelim kızım.

Ben geldiğimde aşağıdaydılar.

Bu yaştaki çocuklar hemen her şeyi anlıyorlar ve bizim düşündüklerini sandığımızdan daha fazlasını düşünüyorlar. Ayşegül erken konuştuğu için şanslıyız, nelerin farkında olduğu hakkında bize çok ipucu veriyor, derdini, isteklerini anlatabiliyor. Yalnız haftasonu salıncakta sallarken Ayşegül’ü, bişey söyledi bana ama tutma mı dedi, hızlı salla mı dedi, belki Havva Hn.ın salladığı gibi sallamamı istedi hakikaten anlayamadım. İstediğini yapamayınca avazı çıktığı kadar bağırdı orta yerde. Maç seyrediyordu yakında insanlar, herkes döndü bize baktı. Bense şaşkın kalakaldım. ‘Ayşegül gerçekten anlayamıyorum seni, düzgün söyle ne istediğini” dedim. Geveledi bişeyler, yine anlamadım. Sonra benden umudunu kesti herhalde, sesini de, sallandı biraz. Çok şükür böyle şeyler başıma sık sık gelmiyor.

Bu sabah erken kalktı Ayşecik, daha kadıncağız içeri girerken kucağına çıkıp “Gezmeye gidelim” demeye başladı. Havalar güzelleşti, gezsinler bakalım. Esas yazın ne yapacağız sıcaklarda.